Δημοσιεύσεις

Συγκεκριμένα, γνωστή Τράπεζα κατόρθωσε και έλαβε προσωρινή διαταγή για οφειλή πιστωτικής κάρτας, η οποία χορηγήθηκε το 2002. Ειδικότερα, το 2003 καταγγέλθηκε η σύμβαση της πιστωτικής κάρτας ενώ το χρεωστικό υπόλοιπο ανερχόταν στα 2.253,03 € και έκλεισε ο λογαριασμός. Από το 2003 έως το 2012 δεν υπήρξε καμία ενέργεια εκ μέρους της τράπεζας, έως που αιτήθηκε και της χορηγήθηκε η υπ’ αρ. 13975/2012 διαταγή πληρωμής για το κεφάλαιο των 2.253,03 € πλέον τους τόκους από το 2003. Η τράπεζα ζητώντας την εκτέλεση της διαταγής πληρωμής υπολόγισε τους τόκους μαζί με το κεφάλαιο στο ποσό των 18.675,00 €, όπου μόνο οι 2.253,03 €  υπήρξαν το οφειλόμενο κεφάλαιο ενώ υπολογίζοντας με επιτόκιο υπερημερίας 21,55 % από το 2003 έως και το 2012, απαίτησε επιπλέον 16.236,82 € για τόκους.

Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς μας στην ανακοπή, οι οποίοι έγιναν καθόλα δεκτοί από τον ειρηνοδίκη που εκδίκασε την ανακοπή μας, η τράπεζα έπρεπε να υπολογίσει το επιτόκιο με βάση τον πίνακα διαμορφώσεων εξωτραπεζικών επιτοκίων, προέκυψε δηλαδή ότι το επιτόκιο εκ της οφειλής του ανακόπτοντος επιβαρύνθηκε μέχρι και 9% σε σχέση με τα ισχύσαντα εξωτραπεζικά επιτόκια δηλαδή διογκώθηκε η απαίτηση με παράνομα, καταχρηστικά και συνεπώς άκυρα επιτόκια, κατά το μέρος που αυτά υπερέβησαν τα όρια του εκάστοτε ισχύσαντος εξωτραπεζικού επιτοκίου.

Με την απόφαση αυτή η οποία είναι ανέκκλητη, μπαίνουν θεμέλια στον υπολογισμό των επιτοκίων από τις τράπεζες, οι οποίες πρέπει να υπολογίζουν πάντα βάσει των εκάστοτε εξωτραπεζικών επιτοκίων, καθότι σύμφωνα με την απόφαση «τα εξωτραπεζικά επιτόκια, παρά τον περιορισμό στις εξωτραπεζικές μόνο συναλλαγές, έχουν εντούτοις γενικότερη κοινωνικοοικονομική σημασία και αφορούν και τις Τραπεζικές συμβατικές σχέσεις. Ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος στην ελεύθερη διαμόρφωση των τραπεζικών επιτοκίων εξυπηρετείται από την ανάγκη ώστε αυτά να συμπιεσθούν κάτω από τα όρια των εξωτραπεζικών. Κατ’ ακολουθίαν συμφωνία ή όρος συμβάσεως με τον οποίο ορίζεται επιτόκιο μεγαλύτερο του εξωτραπεζικού είναι καταχρηστικός, γιατί ένας τέτοιος καθορισμός επιτοκίου στην Τραπεζική σύμβαση ( εν προκειμένω στη σύμβαση χορήγησης πιστωτικής κάρτας) υπερβαίνει προφανώς τις αρχές της καλής πίστεως, των χρηστών συναλλακτικών ηθών και του κοινωνικού και οικονομικού σκοπού του δικαιώματος της πιστώτριας Τράπεζας ( ΑΚ 281), η οποία υποχρεούται να εφαρμόσει καλά τους υπολογισμούς των τόκων, κατ’ανώτατο όριο, τα εκάστοτε ισχύσαντα εξωτραπεζικά επιτόκια».

Είναι γνωστό, πως όλες ανεξαιρέτως οι τραπεζικές δανειακές συμβάσεις , έχουν επιτόκια πολύ υψηλότερα από τα νόμιμα εξωτραπεζικά. Συνεπώς, πολλές από αυτές κατέχουν καταχρηστικούς όρους, ώστε να διέπονται από ακυρότητα.

Σύμφωνα με τα ανωτέρω, όταν μία τραπεζική εταιρία μας καταδιώκει για οφειλές μας και υπολογίζει δυσβάστακτα επιτόκια που επιβαρύνουν το αρχικό κεφάλαιο, τότε πρέπει να κινηθούμε δυναμικά και να ακυρώσουμε τους καταχρηστικούς όρους, βάσει των οποίων οι τράπεζες «φουσκώνουν τους λογαριασμούς μας».