Δημοσιεύσεις

Δεν πέρασαν τέσσερα χρόνια από τότε που ο τέως Πρωθυπουργός της χώρας Γ. Παπανδρέου ανακοίνωνε την είσοδο μας στο ΔΝΤ. Έκτοτε μία σειρά δυσάρεστων γεγονότων συντέλεσαν στην αφαίμαξη της τσέπης του Έλληνα φορολογούμενου, γεγονότα που προκλήθηκαν από τις ενέργειες και τις παραλήψεις των εκάστοτε Κυβερνήσεων ως σήμερα.

Είναι κοινό μυστικό ότι από την υπογραφή της χώρας μας στο πρώτο μνημόνιο, υπογράφηκε παράλληλα και η απόδοση των «κλειδιών» του Κράτους. Συνεπώς, έκτοτε ότι αποφάσεις λαμβάνονται για τη χώρα, είτε παίρνονται από την Τρόικα, είτε μόνο μετά από την έγκριση της. Εάλω η Χώρα. Πλέον η μοίρα μας, οι τύχες εκατομμυρίων Ελλήνων, εξαρτάται από τους ξένους δανειστές μας.

Δυστυχώς, μαζί με τη χώρα «έπεσε» και κάθε τι δημοκρατικό, που κρατούσε τη χώρα αυτή στις Αρχές της και στον πολιτισμό της. Η Δικαιοσύνη από ανεξάρτητη εξουσία – αν υπήρξε ποτέ, και όσο υπήρξε – έγινε κομμάτι του συστήματος που υποβοηθά τις ορέξεις των Τροϊκανών. Πώς το κάνει αυτό; Μα με τις αποφάσεις που λαμβάνονται στο ανώτερο Δικαστικό επίπεδο – και εν συνεπεία στα κατώτερα Δικαστήρια -, αυτών που κρίνουν τις νομοθετικές διατάξεις που επιβάλλονται «για το μέλλον μας». Είναι εμφανές, ότι το Σύνταγμα της Ελλάδος έχει ισοπεδωθεί. Διατάξεις που θεσπίστηκαν κατόπιν αλλεπάλληλων και αιματοβαμμένων πολλές φορές αγώνων έχουν καταστεί κουρελόχαρτα στα θέλω των δανειστών μας. Ποια ισότητα, ποια ιδιοκτησία, ποιο δικαίωμα στην εργασία, την υγεία και την παιδεία, ποια προσωπικά δεδομένα. Όλα καταπατήθηκαν για να γίνουμε εξαρτημένοι στις δόσεις των «φίλων» μας, οι οποίοι ακόμη και σήμερα δηλώνουν ότι επιθυμούν  να μας σώσουν να γλιτώσουμε την καταστροφή της χώρας μας. Με το αζημίωτο βέβαια.

Η Ελλάδα έχει προικιστεί όσο καμία άλλη χώρα στον κόσμο. Μπορεί να παράγει και να προσφέρει κάθε τι χρειάζεται για την επιβίωση του πληθυσμού της, για την ανάπτυξή της και την οικονομική της ευημερία. Τόσο το έδαφός της όσο και το υπέδαφος της είναι πλούσιο σε προϊόντα και υλικά, τα οποία μπορούν να την καταστήσουν πλούσια και εύρωστη χώρα. Οι Έλληνες κατέχουν πολιτισμό και κουλτούρα που κληρονόμησαν από τους προγόνους τους  αξιοζήλευτη σε όλο τον κόσμο. Εύφορα εδάφη με πεδιάδες, βουνά, ποτάμια, λίμνες, και θάλασσα που περιβάλλει χιλιάδες νησιά δημιουργούν έναν επίγειο παράδεισο, ενώ  το υπέδαφος είναι γεμάτο με πλούτο, όπως χρυσό, αέριο και πετρέλαιο, δηλαδή στοιχεία που αν διαχειριζόταν σωστά η Ελλάδα θα ήταν μία από τις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο.

Και όμως, παρότι ζούμε σε μία χώρα που μας παρέχει τα πάντα, «αρεσκόμαστε» στο να φυτοζωούμε με δανεικά δίχως να αξιολογούμε και να αξιοποιούμε τον πλούτο της χώρας μας. Πρώτες ύλες που παράγονται στη χώρα μας τις ξεπουλάμε σε ξένους αγοραστές για να τις αγοράσουμε από αυτούς μεταποιημένες και ακριβότερα, τη στιγμή που έχουμε τη δυνατότητα να τις διαχειριστούμε και να δημιουργήσουμε ανάπτυξη. Το υπέδαφός μας το αφήνουμε ανεκμετάλλευτο και το ξεπουλάμε στους δανειστές μας. Τον πολιτισμό και την κουλτούρα μας που κληρονομήσαμε, όπως και τη φύση που έπλασε ένα επίγειο παράδεισο στη χώρα μας δεν τα αξιοποιούμε αποτελεσματικά.

Έτσι, έρχεται η στιγμή, που ελέω των δανειστών μας οι κυβερνήσεις λαμβάνουν αναποτελεσματικά μέτρα για την εκτόνωση της οικονομικής ύφεσης της χώρας μας, αυτή που εφευρέθηκε, προκειμένω να μας υφαρπάξουν κάθε τι πολύτιμο από την Πατρίδα μας, με κυριότερο την υπόληψη και την τιμή μας. Οι φιλότιμοι, οι εργατικοί, οι έξω καρδιά Έλληνες, έγιναν οι τεμπέληδες, οι ζητιάνοι, οι άεργοι Έλληνες.

Το ότι κάθε ξένος ζήλευε στην κυριολεξία την καταγωγή μας, τον πολιτισμό μας, τα πλούτη μας, έως και το γεγονός, ότι ως λαός ήμαστε οι πρώτοι σε ιδιοκατοίκηση, τους εμφύτεψε το τέρας το αρπακτικό. Ποιος θα αντίλεγε τα ανωτέρω, όταν βλέπουμε κάθε μέρα τα μέτρα που λαμβάνονται στη χώρα μας με εντολές «άνωθεν».

Το περιβόητο χαράτσι δημιουργήθηκε και έβαλε ένα λιθαράκι στην ταφόπλακα της ιδιοκτησία ακινήτων. Έπληξε δε το σύνολο των Ελλήνων πολιτών που κατέχουν ιδία κατοικία. Ένα άδικο μέτρο έγινε δίκαιο για το καλό του δημοσίου συμφέροντος. Και πήρε την έγκριση και της Δικαστικής εξουσίας για το λόγο αυτό. Μα ποιο δημόσιο συμφέρον όταν πλήττεται το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων πολιτών, αφού κατέχουν ιδία πρώτη κατοικία. Λέχθηκε ότι θα δημιουργηθεί ενιαία φορολόγηση ακινήτων και ότι το τέλος ακινήτων (χαράτσι) θα εξαλειφθεί και σήμερα βλέπουμε την ίδια ακριβώς φορολόγηση με νέα ονομασία, ήτοι «άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς». Παράλληλα, υπάρχουν άλλα τόσα μέτρα φορολόγησης της κατοικίας που κατά τα άλλα αφενός υφίσταται το συνταγματικό μέτρο της ιδιοκτησίας, όπως και ότι κάθε άλλο φορολογικό μέτρο υφίσταται βάσει της ανταποδοτικότητας. Στην ουσία θέλουν να μας πάρουνε τα σπίτια, να εξαγνίσουν τον εγωισμό τους και τον φθόνο τους, ότι οι Έλληνες μπόρεσαν και απέκτησαν ιδιοκατοίκηση.

Περαιτέρω, λαμβάνουν μέτρα προκειμένω να καταπολεμήσουν την ύφεση και να δημιουργήσουν ανάπτυξη. Εδώ βέβαια γελάει και ο κάθε πικραμένος που είδε τις οικονομίες μίας ζωής να χάνονται. Ουσιαστικά θεσπίζουν μέτρα προκειμένω τα πλούτη να σωρευτούν στους λίγους και «δυνατούς». Μέτρα με τα οποία χαρίζεις στις τράπεζες δισεκατομμύρια για να τις σώσεις και την άλλη μέρα τις δίνεις την εξουσία να παίρνουν τις περιουσίες του πολίτη. Μέτρα με τα οποία διαλύεις κάθε κοινωνικό κριτήριο επιβίωσης, υγείας και αλληλεγγύης, που καταστρέφεις την εκπαίδευση, η οποία μέχρι σήμερα σου προσέφερε λαμπρούς επιστήμονες, μέτρα που καθημερινά σπεύδεις να ανακοινώνεις ότι είναι για το καλό του πολίτη. Από πότε το καλό του πολίτη προέρχεται από την καταστροφή του; Μας κοροϊδεύουν και μας εμπαίζουν. Έως πότε!